Bank Spółdzielczy w Żurominie.

Satysfakcja naszych Klientów jest dla nas najważniejsza. Dobra organizacja Banku pozwala na realizację celu, którym jest pełnienie funkcji lidera w obsłudze finansowej rolnictwa i gospodarki żywnościowej oraz terenów wiejskich, zapewniając wysoką jakość świadczonych usług.

MISJA

STWORZENIE BANKU ZASOBNEGO FINANSOWO NA MIARĘ MOŻLIWOŚCI MIEJSCOWEJ SPOŁECZNOŚCI, ZDROWEGO EKONOMICZNIE I SPOŁECZNIE KONTROLOWANEGO, KORZYSTAJĄCEGO Z POMOCY MERYTORYCZNEJ I GWARANCJI BANKU ZRZESZAJĄCEGO, ALE ZARAZEM SOMODZIELNEGO I DOBRZE TKWIĄCEGO W LOKALNYCH PROBLEMACH.

Historia

Początki działalności spółdzielczej na terenie Żuromina przypadają na lata 1921 – 1931. W okresie tym zorganizowana została miedzy innymi Hurtownia Spożywcza na prawach Spółdzielczych, Koło Rolnicze, Komulnalna Kasa Oszczędnościowa, Kasa Stefczyka.
Pierwszą Kasą Oszczędnościowo – Pożyczkową była powstała w 1929 Kasa Stefczyka.
Inicjatorami i organizatorami kasy byli:
– Stanisław Podczaski – Prezes – właściciel majatku w Kliczewie Małym;
– Józef Kraśnicki – rachmistrz – rolnik z Olszewa, który w ostatnich przedwojennych pięciu latach był wójtem gminy Żuromin;
– Kazimiera Kraśnicka – księgowa.
Zadaniem „kasy” było niesienie pomocy rolnikom najbardziej jej potrzebującym bedącym członkami i chronienie ich przed lichwą. Mieściła się w celach poklasztornych przy kościele żuromińskim.
Po roku jej działalności kryzys gospodarczy w latach 1930 – 1939 spowodował, że nie mogła liczyć na skuteczniejszą pomoc finansową państwa. Nie wielu było udziałowców i udziałów stąd obawy o zaciąganiu poważniejszych zobowiązań. Zaspokojenie potrzeb społecznych było więc niedostateczne. Większość udzielanych pożyczek ograniczała się do 200 zł. i poniżej tej kwoty.
Dla porównania kasa działająca w Kuczborku była znacznie bogatsza, udzielając kredytów nawet do 1.000 zł.
Druga wojna światowa i jej dotkliwe skutki spowodowały rozgrabienie majątku i jej likwidację. Majątek zagrabiono, wkłady i udziały przepadły, a niektóre dokumenty dostały się w ręce niemieckie.
Podczas procesu likwidacyjnego Kasy Stefczyka Niemcy zdołali ściągnąć pewną część kredytu, oczywiście pod groźbą kar pieniężnych i zesłania do obozów pracy.
Wielu członków i działaczy przedwojennej kasy włączyło się bezpośrednio lub pośrednio do walki z okupantem. Niektórych aresztowano i zesłano do obozów, niekórzy musieli się ukrywać, wielu zginęlo w obozach między innymi prezes Podczaski i księgowy Kraśnicki.
Przygotowanie do reaktywowania Kasy Stefczyka rozpoczęto w 1947 roku. W dniu 18 kwietnia 1948 roku Jan Kapela z Żuromina doprowadził do odbycia Walnego Zgromadzenia i do powołania Rady i Zarządu.
Przewodniczacym Rady został Józef Grudziński z Poniatowa, prezesem Zarządu – Dobies Franciszek z Kliczewa Dużego.
Uchwalono wysokość udziału członkowskiego w kwocie 500 zł i wpisowego 100 zł. Górna granica zadłużenia kasy nie mogła przekraczać 5 mln. zł a zadłużenia członka w kasie 50 tys. zł.
Na skutek zabiegów Zarządu i Rady Kasy Zarząd Miejski przydzielił dwu izbowy lokal. Odtąd Kasa zaczęła lepiej wykonywać swoje zadanie i na koniec 1949 liczyła juz 350 członków.
W oparciu o znowelizowane przepisy, Ustawę o Spółdzielniach Walne Zgromadzenie Kasy Stefczyka w Żurominie w dniu 29 czerwca 1950 przemianowano Kasę Stefczyka na Gminną Kasę Spółdzielczą, w skrócie GKS i uchwaliło nowy statut, Centralą organizacyjną, finansową i rewizyjną dla GKS, od tego momentu był Bank Rolny powstały po zlikwidowaniu Banku Gospodarstwa Spółdzielczego. Gminna Kasa Spółdzielcza zaczęła wykonywać niektóre czynności pomocnicze dla Banku Rolnego. Uproszczono formalności kredytowe, zamiast żądania weksli, wprowadzono skrypty dłużne. Radę Nadzorczą zastąpioną Komisją Rewizyjną. Wdrożenie nowych kierunków polityki rolnej i w międzyczasie reformy administracji państwowej było głównym powodem wprowadzenia zmian dotyczących form, metod, zakresu i zasięgu działania Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowej. Na tym etapie przemian zarysował się wyraźny powrót do bardziej spółdzielczych form działania i do większej swobody w działalności samorządu.
Na Walnym Zgromadzeniu delegatów 24 czerwca 1956 roku Gminna Kasa Spółdzialcza przemianowana została na Kasę Spółdzielczą.
Uchwalono nowy statut dopuszczający ważność uchwał Walnego Zgromadzenia bez względu na ilość obecnych na zebraniu delegatów. Ustalono też, że funkcję Centrali Organizacyjno – Rewizyjnej przejmuje nowo powstały Związek Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowej.
Zwiększyła się rola Kasy. Jej celem było ” niesienie pomocy w rozwoju i podnoszeniu produkcji rolnej oraz dobrobytu i kultury indywidualnych gospodarstw rolnych, członków spółdzielni produkcyjnych, rzemiosła pracującego na rzecz wsi i pozostałej pracującej ludności, mającej warunki do prowadzenia produkcji rolnej.”
Wyjątkowo szybko postępujący rozwój działalności Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowej spowodował przystosowanie jej warunków do stosunkowo wczesnego pozyskania wyższej formy organizacyjnej. W dniu 24 czerwca 1962 roku za zgodą nadrzędnych władz Walne Zgromadzenie Delegatów dokonało aktu przemianowania Kasy Spółdzielczej na Bank Spółdzielczy. Bank pozostał nadal formą spółdzielczą, ale natychmiast przystąpił na członka Związku Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowej.
W przyjętym statusie określono wpisowe na 30 zł a udziały na 100 zł. W dalszych latach wielkości te uległy podwyżce.
O znaczeniu Banku w środowisku świadczą następujące wskaźniki z 1962 roku:
dochody 483.755,00 zł,
wydatki 339.792, 00 zł,
zysk 143.963,00 zł,
pożyczek w ciągu danego roku udzielono 2 229 osobom o łącznej wielkości 11.141.604 zł.
Z upływem czasu, w działalności Banku Spółdzielczego zachodzą dalsze korzystne zjawiska. Następuje rozszerzenie działalności banku poprzez podejmowanie między innymi kredytów inwestycyjnych od Banku Rolnego, wprowadzenie nowych form organizowania – książeczek premiowych na budownictwo, premiami rzeczowymi – ciagnik Ursus, rachunków osczędnościowo – rozliczeniowych.
W związku z wprowadzeniem z dniem 01 czerwca 1975 roku dwustopniowego podziału administracyjnego uległo nowelizacji wiele przepisów, między innymi uchwalono nową ustawę „Prawo Bankowe”. Na mocy tej ustawy z połączenia Banku Rolnego i Centralnego Związku Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowej utworzony został Bank Gospodarki Żywnościowej. Bank ten w miejsce Centralnego Związku SOP został centralną organizacją finansową i rewizyjną dla banków spółdzielczych.
Bank Spółdzielczy, jako terenowe ogniwo BGŻ stał się jedynym Bankiem, w którym rolnicy, rzemieślnicy i pozostała ludność mogą załatwić wszystkie sprawy finansowo – bankowe.
Bank w dużym stopniu opierał swą działalność o terenowe plany społeczno – gospodarcze, uchwalane corocznie przez Radę Narodową Miasta i Gminy Żuromin. Dostosowywał swe plany kredytowe do planowanych potrzeb w zakresie produkcji roślinnej, ogrodniczej, sądowniczej, hodowlanej, budownictwa, rzemiosła i innych usług. Oznaczało to, że dla rozwoju i postępu gospodarczego Bank Spółdzielczy zawsze pośpieszał z odpowiednią pomocą kredytową. Dowodem tego jest fakt, że wypłata kredytów z kwoty 233.338 zł w 1950 roku wzrosła do 2.446.00 zł w 1958 roku, do 11.141.664 zł w 1962 roku, do 25.670.000 zł w 1975 roku i do 68.818.000 zł w 1978 roku. Wyrazem coraz skuteczniejszej pomocy, udzielanej ludności rolniczej przez Bank Spółdzielczy była wysokość pożyczek. O ile w 1950 roku najwyższa pożyczka wynosiła 1.500 zł to górna granica pożyczek w 1978 roku wynosiła: dla gospodarstw zespołowych do 3 mln zł, dla gospodarstw specjalistycznych do 1.800.000 zł, a dla pozostałych pożyczkobiorców do 0,5 mln zł. Bank Gospodarki Żywnościowej akceptował udzielanie dwukrotnie większych pożyczek przez Bank Spółdzielczy. Od 1972 roku Bank Spółdzielczy obrotował miliardami złotych, podczas, gdy w 1960 roku obroty wynosiły ponad 465 mln zł, to w 1972 roku – ponad 1 mld zł, a w 1978 roku – ponad 2,5 mld zł. Natomiast dochody planu kasowego na przestrzeni lat 1968 – 1978 wzrosły z 1.105.452 zł do 9.981.741 zł a zyski w tym samym okresie wzrosły z 339.000 zł do 1.668.000 zł.
W 1994 roku zgodnie z obowiązującą ustawą Bank Spółdzielczy miał obowiązek podpisać umowę zrzeszenia z odpowiednim terytorialnie bankiem regionalnym. Ustawa ta została podpisana z Mazowieckim Bankiem Regionalnym mającym siedzibę w Warszawie. Umowa ta miała na celu wzajemną pomoc i współpracę w realizacji zadań statutowych oraz potrzebę rozwoju i doskonalenia działalności bankowej, a także stworzenie partnerskiej więzi między Bankiem Zrzeszającym i Bankiem Zrzeszonym oraz kształtowanie odpowiednich warunków bankowej obsługi, w tym zwłaszcza rolnictwa i obszarów wiejskich.
W roku 2000 nastąpił proces łączenia się banków spółdzielczych w związku z wymogami kapitałowymi jakie nałożyła ustawa. Z dniem 1 października 2000 roku wspólnymi uchwałami Zebrań Przedstawicieli z Bankiem Żuromińskim połączył się Bank Spółdzielczy w Kuczborku i Lipowcu.
Nastapiło wzmocnienie, kapitałowe, rozszerzenie terenu działania i dalszy dynamiczny rozwój banku.
Również dziś, pomimo zmian w prawie bankowym Bank Spółdzielczy w Żurominie jest związany umową zrzeszenia z Mazowieckim Bankiem Regionalnym w Warszawie. Umowa ta została podpisana na podstawie ustawy dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu i bankach zrzeszających. Cele umowy sa niezmienne od 1994 r. i nadal opierają sie na obronie interesów ekonomicznych i prawnych banków Zrzeszenia, wzajemnej pomocy i współpracy a także stworzeniu efektywnej grupy bankowej, która mogłaby konkurować pod względem ekonomicznym z innymi bankami. Umowa ta jest dobrowolna i nie ogranicza podmiotowości oraz innych przewidzianych przepisami prawa uprawnień stron umowy. Nie zwalnia ona również Banku Zrzeszającego i Banku Zrzeszonego od odpowiedzialności za prowadzoną działalność.
Od września 2011 r. po połączeniu banków zrzeszających, Bank nasz funkcjonuje w strukturach Spółdzielczej Grupy Bankowej, którą tworzą SGB – Bank S.A. w Poznaniu i prawie 200 zrzeszonych banków spółdzielczych.
W listopadzie 2015 r. Bank przystąpił do Spółdzielczego Sysytemu Ochrony SGB. Jest to pierwszy sysytem ochrony instytucjonalnej w polskiej bankowości spółdzielczej, zgodny z unijnymi wymogami rozporządzenia CRR, który jeszcze w większym stopniu zapewnia bezpieczeństwo funkcjonowania Banku.